وقتی میگیم یه فردی از لحاظ عاطفی بالغه یا به‌اصطلاح به بلوغ عاطفی رسیده، معمولا یه کسی رو تصور می‌کنیم که خوب خودشو می‌شناسه. آدمی که به بلوغ عاطفی رسیده بیشتر مواقع حسی مثل «آرامش توی میان طوفان» داره و بدون توجه به شرایط، می‌تونه احساساتشو کنترل کنه. این آدما بلدن توی موقعیت‌های سخت چطوری واکنش نشون بدن و به‌خوبی می‌تونن توی این شرایط خونسردی شونو حفظ کنن.

اگر من بهش توجه کنم پس بالغم؟ یعنی من بهش محبت کنم پس بلوغ عاطفی دارم؟ اگر من وظایفم رو انجام بدم شخص قابل احترامی توی رابطه هستم؟ جواب به تمامی این سوالات اینه: شاید